Kanalizacja grawitacyjna
Każdy dom, aby można było w nim mieszkać w dogodnych warunkach, powinien posiadać podłączenia do niezbędnych mediów takich jak prąd, gaz i kanalizacja. Kanalizacja zewnętrzna służy do odprowadzania nieczystości. W tym celu najczęściej stosuje się grawitacyjne instalacje kanalizacyjne. Dzięki swojej prostej konstrukcji są one uważane za mało awaryjne, więc ich koszty eksploatacyjne są bardzo niskie.
Kanalizacja grawitacyjna ? rodzaje i zastosowanie
Kanalizacje grawitacyjne są wykonywane z rur PP i PVC. Do ich budowy przydatne są wszelkie złączki, kształtki czy uszczelki kanalizacyjne. Kanalizacja tego typu polega na tym, że spływ ścieków następuje pod wpływem ich własnego ciężaru, czyli jak sama nazwa wskazuje, system opiera się na prawach fizyki. Już jego projekt powinien uwzględniać wszystkie spadki lub wzniesienia, jakie występują na danym terenie.
Wszystko po to, aby dostosować do tego rury wraz z ich średnicami. Jest to bardzo ważne, gdyż nieprawidłowo zbudowana instalacja może się często zapychać, głośno pracować, być uciążliwa i wydzielać przykry zapach. Istotne jest, aby odcinek pomiędzy urządzeniem sanitarnym a pionem był jak najkrótszy, przy koniecznym spadku w kierunku pionu.
Głównym celem kanalizacji grawitacyjnej jest zebranie i odprowadzenie z przyborów sanitarnych wszystkich ścieków powstałych na skutek bytowania ludzi, produkcji przemysłowej oraz wód opadowych. Są dwa rodzaje kanalizacji:
- kanalizacja ogólnospławna;
- kanalizacja rozdzielcza.
Pierwszy system odprowadza wszystkie rodzaje nieczystości do oczyszczalni ścieków lub szamba przy pomocy jednej sieci. W węzłach sieci, które znajdują się najbliżej odbiornika (np. rzeki) oraz mają duże przepływy, tworzy się tzw. burzowce. Służą one do odprowadzania nadmiaru wód opadowych zmieszanych ze ściekami bezpośrednio do odbiornika bez oczyszczania, np. dzieje się tak podczas wzmożonych opadów deszczu. W drugim systemie kanalizacji ścieki bytowe są odprowadzane siecią kanałów np. do oczyszczalni ścieków, a z kolei wody opadowe po wyeliminowaniu zanieczyszczeń w separatorach (np. piasku) wędrują odrębną siecią przewodów do odbiornika (np. rzeka).
Zazwyczaj kanalizację grawitacyjną buduje się wówczas, gdy teren obniża się w kierunku oczyszczalni ścieków. Wszelkie ścieki z urządzeń sanitarnych spływają najpierw do pionów kanalizacyjnych za pośrednictwem podejść. Następnie trafiają do rur odpływowych poziomych, a stamtąd są transportowane do zbiornika. Może to być oczyszczalnia ścieków, szambo lub sieć kanalizacji zbiorczej. Kanalizacja grawitacyjna najczęściej jest budowana w obszarach miejskich o gęstej zabudowie oraz o znacznej produkcji nieczystości.